ชี้มุ่งหน้าตาต้นเหตุละเลยบาปบุญ อึ้งเชื่อเป็น “ทางลัด” ส่งผลชีวิตดีขึ้น
เมื่อวันที่ 7 ส.ค.ที่วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ ท่าพระจันทร์ กรุงเทพฯ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร.) แถลงข่าวประกาศผลวิทยานิพนธ์ดีเด่นประจำปี 2557 โดยหนึ่งในงานวิทยานิพนธ์ที่ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก คือ วิทยานิพนธ์เรื่อง “การศึกษาการทำศัลยกรรมความงามในมุมมองของพระพุทธศาสนา” ของ น.ส.จงจิต พานิชกุล นักศึกษาพุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา มจร.วิทยาเขตเชียงใหม่ ซึ่งได้มีการนำเสนอผลวิจัยดังกล่าวในงานแถลงข่าว โดย น.ส.จงจิต กล่าวว่า จากการศึกษาการทำศัลยกรรมความงามในมุมมองของพระพุทธศาสนา พบว่า ความงามในพระพุทธศาสนามี 2 ประเภท คือ ความงามภายนอก ได้แก่ สิ่งที่มองเห็นด้วยประสาทสัมผัส และความงามภายใน คือ ความงามที่เป็นนามธรรม แต่แสดงออกให้เห็นเป็นรูปธรรมได้ เช่น การมีกิริยามารยาทที่ดี มีสัมมาคารวะ ซึ่งปัจจุบันความงามภายในกลายเป็นสิ่งที่สังคมเพิกเฉย แต่กลับเห็นความสำคัญของความงามภายนอก ที่น่าตกใจกลุ่มตัวอย่างผู้ทำศัลยกรรมความงามบางคน เข้าใจว่าการทำศัลยกรรมช่วยเยียวยาปัญหาในชีวิตได้ ทั้งตกงาน อกหัก แม้จะมีผลเสียมากมายแต่ก็ทำเพราะเชื่อว่าสังคมจะยอมรับ ทั้งๆที่ผ่านมาการทำศัลยกรรมของคนก็เพื่อแก้ไขความผิดปกติของอวัยวะในร่าง กายเพื่อให้ใช้ได้ดีขึ้น
น.ส.จงจิตกล่าวอีกว่า ผลการวิจัยยังพบอีกว่าคนส่วนใหญ่หรือทางโลก เชื่อว่าความแตกต่างทางหน้าตานั้นเกิดจากพันธุกรรมที่ได้รับจากบิดามารดาและ บรรพบุรุษ ทำให้คนในสังคมละเลยเรื่องบาปบุญ มุ่งแต่จะพัฒนาความงามภายนอกมากกว่าความงามภายใน แม้ว่าความงามภายนอกจะเป็นสิ่งที่ไม่ยั่งยืน ต้องแก่ ต้องตาย แต่ความสำคัญของความงามก็ไม่เคยลดน้อยลงกลับเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง เพราะสังคมมองว่าความงามเป็นสิ่งจำเป็นต่อการดำเนินชีวิต เป็นสิ่งที่เชิดหน้าชูตาต่อคนที่เป็นเจ้าของความงามนั้น โดยเฉพาะในสังคมบริโภคนิยม ส่งผลให้สังคมเลือกที่จะมองคนเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอก ตัดสินการกระทำ ความสามารถและศักยภาพจากหน้าตา ดังจะเห็นได้จากผลงานทางการวิจัยในประเทศออสเตรเลียที่ได้เปิดเผยว่า เจ้านายยุคใหม่ต้องการร่วมงานกับสาวร่างผอมบางมากกว่าสาวที่รูปร่างอ้วน โดยผู้ที่รูปร่างบอบบางจะถูกคาดหวังว่าจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน มากกว่า.
